Fast fashion is een modeterm die eigenlijk te pas en te onpas gebruikt wordt. En als we de industrie aanmoedigen om meer ethisch te produceren is het wel handig om te weten wat we bedoelen met de term fast fashion.
Fast fashion is een ontwerp-, productiemethode die erop gericht is om snel grote hoeveelheden kleding te produceren. Er wordt hierbij gebruik gemaakt van materialen van lage kwaliteit (zoals synthetische stoffen) om goedkope producten naar de eindconsument te brengen.
Deze goedkope, en vaak trendy, kledingstukken hebben geleid tot een hele industrie waarbij er enorm veel geproduceerd en geconsumeerd wordt. En dit blijft helaas niet zonder consequenties. Het heeft een enorme impact op het milieus de leef- en werkomstandigheden dan de kledingarbeiders.
En dat alles zodat wij goedkoop enorme hoeveelheden kleding kunnen consumeren.
In deze blog neem ik je mee in de geschiedenis, de context, en de impact van de fast fashion beweging. Zo krijg je inzicht in de hele industrie en kun je zelf kiezen wat voor een soort kleding jij in jouw (capsule) kast wil hebben.
“Fast fashion is schadelijk voor het milieu, kledingarbeiders, dieren en uiteindelijk de portemonnee van de consument.”
Een korte geschiedenis van de mode-industrie.
Tot in het midden van de twintigste eew draaide de mode-industrie vier seizoenen per jaar. Er kwam in een collectie in de zomer, herfst, winter en lente. De ontwerpers werkten vele maanden vooruit om elk seizoen een collectie maken.
Ontwerpers schatte in wat de consument graag zou willen hebben. Deze methode gaf minder keuze vrijheid. En voordat mode toegankelijk werd voor de massa was het alleen voorbehouden aan de high society en moeten er strikte regels worden gevolgd.
Pas in de jaren zestig werd er gebruikt gemaakt van massa media voor papieren kleding. Het eerste signaal dat consumenten klaar waren voor snelle modetrends. De zorgde ervoor dat de mode-industrie het tempo van produceren opvoerde en de kosten verlaagden.
Toch was het een paar decennia later toen de fast fashion een punt bereikte waarop er geen weg terug meer was. Volgens de Sunday Style Times: “Het kwam vooral naar voren tijdens de mode voor ‘boho chic’ in het midden van de jaren 2000.”
Tegenwoordig produceren fast fashion-merken ongeveer 52 “micro-seizoenen” per jaar – of één nieuwe “collectie” per week.
Volgens auteur Elizabeth Cline begon dit toen Zara in het begin overging op tweewekelijkse leveringen van nieuwe koopwaar. Sindsdien is het gebruikelijk dat winkels altijd een torenhoge voorraad hebben, zodat merken zich geen zorgen hoeven te maken dat hun kleding opraakt.
Door streetwear- en fashionweektrends na te bootsen zoals ze in realtime verschijnen, kunnen deze bedrijven wekelijks, zo niet dagelijks, nieuwe, wenselijke stijlen creëren. De merken hebben dan enorme hoeveelheden kleding en kunnen ervoor zorgen dat klanten de voorraad nooit moe worden.
“Tegenwoordig produceren fast fashion-merken ongeveer 52 “micro-seizoenen” per jaar, of één nieuwe “collectie” per week, wat leidt tot enorme hoeveelheden consumptie en afval.”
Terwijl merken als H&M, Topshop en Zara het slachtoffer zijn van klachten over overproductie, meten zelfs luxemerken de groei door de productie te verhogen. Volgens Fast Company “maken kledingbedrijven jaarlijks 53 miljoen ton kleding in de wereld”, en dat aantal is zeker toegenomen sinds de oorspronkelijke publicatie van het artikel in 2019. tegen 2050 160 miljoen ton bereiken.”
Is fast fashion echt slecht voor mens en milieu?
Veel mensen debatteren over wat eerst was: het verlangen naar frisse looks in een alarmerend tempo of de topspelers in de branche die ons ervan overtuigen dat we achter trends staan zodra we zien dat ze worden gedragen.
Het is moeilijk te zeggen, maar het lijdt geen twijfel dat we elke dag van ons consument gedreven leven dorsten naar het ‘next best thing’.
Maar met deze verhoogde productiesnelheid en twijfelachtige toeleveringsketens, wordt onvermijdelijk bezuinigd. Kleding wordt op een gehaaste manier gemaakt en merken verkopen merchandise van zeer lage kwaliteit.
Er is niet genoeg tijd voor kwaliteitscontrole of om ervoor te zorgen dat een overhemd de juiste hoeveelheid knopen heeft. Alles is gericht op snelheid. Er is een enorme urgentie om de kleding zo snel mogelijk bij de massa te krijgen.
Het fast-fashion fabricageproces laat veel te wensen over en stukken worden vaak na slechts een paar keer dragen weggegooid. Dezelfde urgentie die kwaliteit uit het raam gooit, houdt ook de kosten van deze kledingstukken ongelooflijk laag.
Bedrijven als Topshop en Fashion Nova maken zich grote zorgen over hun bedrijfsresultaten en rekenen op de ‘oceaan van kleding‘ die ze produceren voor winst.
Deze merken verdienen miljoenen dollars terwijl ze stukken goedkoop verkopen vanwege het enorme aantal items dat ze verkopen, ongeacht de kosten of markup. En kledingarbeiders worden ongetwijfeld ver onder het minimumloon betaald.
In de documentaire “The True Cost” vatte auteur en journalist Lucy Siegle het perfect samen: “Fast fashion is niet gratis. Iemand, ergens betaalt.”
Snelle mode is niet goedkoop alleen iemand anders betaalt de prijs.
Morele lijnen vervagen echter als je bedenkt hoeveel toegankelijker en maatvaster fast fashion kan zijn. Voorstanders van ethische mode hebben hard gewerkt om dit gecompliceerde verhaal te ontrafelen, maar de kosten en exclusieve maatvoering zijn voor velen nog steeds een barrière.
De impact op mens en milieu van fast fashion.
Alle elementen van snelle mode – trendreplicatie, snelle productie, lage kwaliteit, concurrerende prijzen – hebben een nadelige invloed op de planeet en de mensen die betrokken zijn bij de kledingproductie.
Merken als Boohoo gebruiken bijvoorbeeld giftige chemicaliën, gevaarlijke kleurstoffen en synthetische stoffen die in watervoorraden sijpelen. Elk jaar wordt er alleen al in de VS 11 miljoen ton kleding weggegooid.
Deze kledingstukken – vol met lood, pesticiden en talloze andere chemicaliën – gaan zelden kapot. In plaats daarvan zitten ze op stortplaatsen en laten ze gifstoffen in de lucht vrij. De ecologische voetafdruk van fast fashion zorgt ervoor dat industrieën als vliegreizen en olie een run voor hun geld krijgen.
Naast de impact op het milieu heeft fast fashion ook gevolgen voor de gezondheid van consumenten en kledingarbeiders. Schadelijke chemicaliën zoals benzothiazool, die verband houden met verschillende soorten kanker en aandoeningen van de luchtwegen, zijn aangetroffen in kleding die tegenwoordig op de markt is.
Aangezien onze huid het grootste orgaan van het lichaam is, kan het dragen van deze slecht gemaakte kleding gevaarlijk zijn voor onze gezondheid.
Dit gevaar neemt alleen maar toe in fabrieken, steden en huizen waar fast fashion wordt gemaakt. Volgens het Environmental Health Journal bijvoorbeeld, komen bij conventionele textielverven vaak “zware metalen en andere giftige stoffen vrij die een negatieve invloed kunnen hebben op de gezondheid van dieren en van omwonenden” in lokale watersystemen.
“Velen van ons zijn bekend met het nieuws over Nike sweatshops, maar ze zijn slechts een van de vele fast fashion merken die mensenrechten schenden omwille van mode.”
De gezondheid van kledingarbeiders komt altijd in gevaar door blootstelling aan deze chemicaliën. En dan hebben we het nog niet eens over de lange uren, oneerlijke lonen, gebrek aan middelen en zelfs fysieke mishandeling.
Velen van ons zijn bekend met het nieuws over Nike sweatshops, maar ze zijn slechts een van de vele fast fashion merken die mensenrechten schenden omwille van mode. De mensen die onze kleding maken, worden onderbetaald, ondervoed en tot het uiterste gedreven omdat er weinig andere opties zijn.
In plaats daarvan kunnen we kledingarbeiders proactief ondersteunen en strijden voor betere voorwaarden en lonen. “
Hoe herken je fast fashion kleding? De kenmerken op een rijtje:
- Let op snelle productie, komen er elke week nieuwe stijlen op de markt?
- Zoek naar trendreplicatie, zijn stijlen van een bepaald merk goedkoop gemaakte versies van trends uit recente modeshows?
- Zoek naar materialen van lage kwaliteit, zijn stoffen synthetisch en kledingstukken slecht geconstrueerd, gemaakt om maar een paar keer mee te gaan?
- Kijk waar de productie plaatsvindt, wordt er geproduceerd waar arbeiders onder het leefbaar loon ontvangen?
- Let op concurrerende prijzen, wordt er om de paar dagen nieuwe voorraad uitgebracht en vervolgens fors afgeprijsd als het niet verkoopt?
Ook dure merken kunnen fast fashion zijn. let dus goed op.
De opkomst van slow fashion.
“Het is bemoedigend om te weten dat er merken, gemeenschappen en individuen zijn die vechten voor de planeet en de veiligheid van kledingarbeiders.”
Hoewel de mode-industrie zich als geheel schuldig maakt aan veel misdaden tegen mens en milieu, is dit het duidelijkst als het gaat om fast fashion. De obsessie van de samenleving met consumentisme maakt het misschien moeilijk om te stoppen, maar er zijn betere opties.
Slow fashion biedt een alternatief, met bewuste productie (soms inclusief verticaal geïntegreerde en in-house productie), eerlijke arbeidsrechten, natuurlijke materialen en duurzame kleding.
Het is bemoedigend om te weten dat er merken, gemeenschappen en individuen zijn die vechten voor de planeet en de veiligheid van kledingarbeiders.
Door kleding van verantwoordelijke merken te kopen, op te komen voor sociale verantwoordelijkheid en verantwoordelijkheid, en door tweedehandswinkels te gaan, kunnen we ervoor zorgen dat we makelaardij zijn en dat we pleiten voor het milieu en anderen.
